kancelaria bladowski.legal | Komornicy poborcy windykatorzy

Sprawdzone sukcesy w prawie gospodarczym i skupie zadłużonych spółek – Bladowski.Legal /
Blog /
Komornicy Poborcy Windykatorzy, znam ich wszystkich! Intelektualnie ni pies ni wydra.

Komornicy Poborcy Windykatorzy, znam ich wszystkich! Intelektualnie ni pies ni wydra.

Komornik w labiryncie holdingowym, czyli klasyczne starcie młotka z iluzją majątku.

„Zająłem wszystko, co miał. Niestety nie miał nic.” – parafrazując klasyka, można by podsumować codzienność niejednego komornika sądowego, który z błyskiem w oku otwiera repertuar egzekucyjny, by po kilku miesiącach zakończyć go smutnym „umarzam z uwagi na bezskuteczność”.

Witajcie w epoce korporacyjnej iluzji majątku, gdzie dłużnik nie ucieka już nocą przez okno z walizką gotówki – dziś po prostu przechodzi do spółki-córki, a komornik zostaje z dokumentem w ręku i refleksją, że jego młotek nie rozbije tego, co… formalnie nie istnieje.

I. Komornik spotyka rzeczywistość – poznawcze zderzenie z grupą kapitałową.

Jeszcze niedawno egzekucja była jak polowanie – prosta sprawa: jest majątek, jest zajęcie, jest sukces. Ale czasy się zmieniły. Dłużnik nie musi już chować gotówki w doniczce ani rejestrować samochodu na szwagra.

Wystarczy, że przeprowadzi się… do innej spółki z grupy. Najlepiej takiej, która przychody ma umiarkowane, zobowiązania wysokie, a majątek ulokowany w postaci „znaku towarowego będącego przedmiotem cesji licencyjnej na wyłączność”.

Komornik przychodzi, zagląda, analizuje. I widzi: spółka ma kapitał zakładowy 5.000 zł, biuro w coworkingu, a jedyny środek trwały to telefon służbowy w leasingu. Rachunek bankowy pusty, samochód nie należy, a udziały… no cóż, objęte zastawem. Życzymy powodzenia.

II. Windykator w roli Don Kichota. I każdy ZUS jak wiatrak.

Windykatorzy, uzbrojeni w excele, wezwania do zapłaty i ambicje proste jak konstrukcja faktury, próbują walczyć z mechanizmami, które przypominają bardziej sztukę współczesną niż logikę finansową. Ich największym problemem jest to, że działają w świecie przyczynowo-skutkowym, podczas gdy nowoczesne struktury holdingowe operują w świecie… narracji.

Majątek nie znika. On narracyjnie przechodzi transformację – staje się „elementem synergii w grupie”, „zasobem strategicznym w podmiocie celowym” lub „przedmiotem optymalizacji przepływów w łańcuchu wartości”. Brzmi mądrze? Owszem. Ale spróbuj to zająć egzekucyjnie.

II. Kiedy struktura holdingowa staje się twierdzą.

Z punktu widzenia akademickiego, mamy tu do czynienia z klasycznym modelem ochrony majątku opartym na:

Rozproszeniu własności – aktywa lokowane są w odrębnych podmiotach prawnych,
Rozdzieleniu funkcji zarządczych i właścicielskich – osoba fizyczna nie posiada formalnie nic, ale decyduje o wszystkim,
Powiązaniach krzyżowych – np. poprzez licencje, umowy o świadczenie usług, pożyczki podporządkowane,
Elementach transgranicznych – spółki zarejestrowane w krajach, gdzie komornik mógłby co najwyżej wysłać kartkę świąteczną, ale nie zajęcie egzekucyjne.

Efekt? Dłużnik żyje jak członek zarządu holdingowego – bo nim jest. Mieszka w nieruchomości należącej do spółki. Jeździ samochodem będącym leasingiem. A środki finansowe?

Owszem, są – ale w jednostce inwestycyjnej, która akurat „optymalizuje portfel podmiotów powiązanych”.

IV. Paragraf kontra struktura. I kto kogo ogra?

Prawo daje środki – ale z opóźnieniem.

Można wytaczać:

skargę pauliańską – długotrwałą, kosztowną i wymagającą wykazania „świadomości pokrzywdzenia wierzyciela”,
pozew o odpowiedzialność członka zarządu – pod warunkiem, że zarząd był nieostrożny, a nie „kreatywny”,
postępowanie karne za wyzbycie się majątku – o ile prokurator wykaże związek przyczynowy, który znika w złożonych strukturach jak igła w stogu offshore’ów.

Prawda jest taka, że ustawodawstwo egzekucyjne pozostało na poziomie XIX wieku, podczas gdy przedsiębiorcy obracają się w logice XXI – korzystając z funduszy, fundacji rodzinnych i holdingów z umowami ramowymi godnymi Ligi Mistrzów prawa gospodarczego.

V. Podsumowanie: młotek egzekucyjny nie rozbije hologramu.

Komornik może mieć tytuł wykonawczy, klauzulę wykonalności i nawet aplikację do monitorowania kont. Ale jeśli majątek istnieje wyłącznie w formie optymalnie zarządzanych wehikułów finansowych, jego młotek uderza… w powietrze.

Dłużnik? Owszem, może mieć długi. Ale nie musi mieć problemów. Bo kiedy twój majątek pracuje w ramach rozbudowanej, transgranicznej i wielowarstwowej struktury, jesteś nie tyle „winny”, co… „nieuchwytny”.

Chcesz, żeby komornik mógł cię ścigać tylko teoretycznie?

W kancelarii Bladowski.Legal nie uczymy „jak uciec” – uczymy jak przestać być łapanym. Projektujemy struktury prawne i finansowe, które nie tylko zabezpieczają majątek, ale także wprowadzają nowoczesny ład korporacyjny odporny na egzekucje, pozwy i przypadkowe pomyłki fiskusa.

Skontaktuj się z nami zanim komornik wyśle pierwsze pismo – bo gdy to zrobi, jedyne co może cię uratować, to… dobrze zbudowana spółka zależna.

Komornik w Matrixie, czyli dlaczego majątek ma dziś twarz hologramu, a dłużnik jeździ SUV-em „firmy z biura w Estonii”

I. Komornik – zawodowo upokarzany przez rzeczywistość.

Jeszcze trzydzieści lat temu wystarczyło, że komornik wszedł do zakładu pracy, zagroził zajęciem wynagrodzenia i ludzie mdleli z nerwów. Dziś, gdy próbuje zająć rachunek bankowy „dłużnika”, orientuje się, że konto jest firmowe, spółka jest z o.o., a majątek – leasingowany, dzierżawiony albo zarejestrowany na fundację z Liechtensteinu.

Najbardziej bolesne dla egzekutora jest jednak co innego: nikt się go już nie boi. Nawet dłużnik. Zwłaszcza dłużnik. Bo ten, jak wiadomo, jest prezesem trzech spółek, prokurentem czwartej, właścicielem piątej przez słupa z Panamy, a prywatnie – osobą bezrobotną, z zerowym PIT-em i „brakiem zdolności do świadczenia”.

II. PRZYKŁAD 1: Komornik chce zająć samochód – trafia na leasing, leasing trafia do kolejnej spółki.

Dłużnik porusza się luksusowym autem. Komornik robi zdjęcie, wysyła zapytanie, myśli: „mam go”. Odpowiedź? Pojazd jest w leasingu operacyjnym, formalnie zarejestrowanym na inną spółkę.

Ta spółka – uwaga – jest „klientem” firmy marketingowej, której beneficjentem ostatecznym jest... fundacja prywatna z Malty. Spółka leasingowa? Zarejestrowana na Cyprze, ze stroną www w trybie maintenance.

Efekt: komornik może sobie co najwyżej zrobić zdjęcie z auta. Z egzekucji nici. Zgodnie z przepisami, zająć można wyłącznie majątek należący do dłużnika. A tu – nic nie należy. Nawet dług.

III. PRZYKŁAD 2: Dłużnik nie ma konta, ale spółka-matka właśnie przelała środki na spółkę-córkę w formie „zaliczki inwestycyjnej”

Morał: prawo cywilne pozwala chronić pieniądze za pomocą jednej faktury i czystego sumienia. A komornik zostaje z rozkazem zajęcia powietrza.

IV. PRZYKŁAD 3: Dłużnik nie ma majątku – ale żyje jak szejk. Skąd?

Klasyk. Dłużnik z kartoteki komornika: brak dochodów, brak nieruchomości, brak ruchomości. Ale konto na Instagramie pełne zdjęć z Dubaju, Santorini i prywatnych lotów. Komornik próbuje ustalić, skąd fundusze. Okazuje się: wszystkie wydatki pokrywa spółka celowa z Estonii, w której dłużnik jest doradcą. Wynagrodzenia? Brak. Umowy? Na usługi strategiczne. Kto płaci kartą? Spółka. Kto mieszka w apartamencie? Dłużnik. Ale nieruchomość należy do funduszu inwestycyjnego.

Komornik po raz kolejny zderza się z rzeczywistością korporacyjną, w której wszystko jest legalne – i absolutnie nieosiągalne.

V. Windykatorzy – ci heroldowie porażki.

„Proszę zapłacić, bo będzie komornik” – dłużnik: „proszę, niech będzie, właśnie jadę jego autem”,
„Dłużnik jest winny, niech zapłaci” – spółka: „a kto to jest?”,
„Zrobimy wpis do BIG” – dłużnik: „mam 4 inne NIP-y, proszę dopisać wszystkie”.

VI. Prawo: w teorii potężne, w praktyce – jak szabla wobec drona.

Skarga pauliańska (Art. 527 k.c.) – czyli pozew, który potrwa 3 lata, kosztuje więcej niż dług i zakończy się umorzeniem, bo dłużnik właśnie wyjechał do Dubaju, a spółka została wykreślona.
Odpowiedzialność członków zarządu (Art. 299 KSH) – ale tylko jeśli wykażesz winę, brak terminowego zgłoszenia upadłości i nieprzeciwdziałanie szkodzie. Powodzenia.
Przestępstwo udaremniania egzekucji – ścigane z urzędu, ale rzadko, bo prokuratura ma ważniejsze sprawy, jak np. „kradzież siatki z Lidla”.

VII. A dłużnik? Ma się świetnie. I właśnie zasiada w kolejnej radzie nadzorczej.

Bo dłużnik nie zniknął. Dłużnik się przekształcił.

Jest obecnie „menedżerem kontraktowym”, „ekspertem ds. synergii holdingowej” lub „udziałowcem fundacji rodzinnej”.

VIII. Podsumowanie: Dziś nie majątek się chroni. Dziś majątek się… przeprojektowuje.

Komornik walczy z przeszłością, dłużnik projektuje przyszłość. I to nie jako „osoba fizyczna”, ale jako operator wehikułu finansowego, który płynie pod banderą spółki celowej, tankuje w rajach podatkowych i dryfuje wśród korporacyjnych mechanizmów prawa cywilnego, gospodarczego i finansowego.

Komornicy Poborcy Windykatorzy, znam ich wszystkich! Intelektualnie ni pies ni wydra.